żegnaj Smoko

bedzie smutno

Żegnaj Miri,
do zobaczenia Seniorko!

Żegnaj Miri!
Nie wiem czy to kiedyś przeczytasz, ale będziemy tęsknić.
Za dużo jadu sie tu kochana na Ciebie wylało. Powodzenia w realu

Zawsze bedziesz w moim serduszku :*

Pyskata siedziała na skraju puszczy, toz obok największego ogniska zatopiona w myślach… wspominała swoje pierwsze dni jako adeptka, potem już jako siostra… Miri była tu od zawsze, odkąd pyskata pamięta… serce podpowiadało, że będzie dobrze, choć łzy spływały strumieniem… w oddali słyszała pohukiwanie sów… jej myśli krążyły w ogół tej która odeszła… serce ściskał ciężar smutku… popijając malinówkę, szepnęła w przestworza « jeszcze się odnajdziemy siostro… »

:*

O, a jednak reinkarnacja istnieje :)

Oi na mnie nadszedł czas

odchodze

bywajcie!!!

Bywaj malarzu !

Nadal tu jesteś Zorro?:D

Nie

z Tobą to ja juz sie dawno pożegnałem ^^
zszedełem z stanowiska zeby tylko Ciebei sie w tej grze obawiali ^^

,, wEsOłYcH" XD

Ja to Kilgrosa się strasznie boję.

Szczególnie, że widzę chłop ze Śląska a ja z Katowic.
Więc spotkać się możemy przypadkiem, jeszcze się piwo wypije i mnie na bandytkę namówi.

Na szczęście piję tylko whisky :) i za mędrca (patrz. Philo) się przebieram.

Też lubię whisky:p

W Katowicach często bywam więc się zgadamy.

Zero dalej tu jesteś?

Wiadomość ♀ giermek Rossien XIX [usuń]

Pamięci byłej żonie. Kiedyś mnie żegnała, po 5 latach wróciłem, a czy Ty podejmiesz wyzwanie Rossie?
Powodzenia w realu.

Rugiewit....

smuteczek :((

Żegnaj żonko
Mercurinco byłaś wspaniałą kobietą, braminem, philo, przyjacielem.

Mercurino szkoda, że tak krótko gościłaś w albionowym świecie :(
Dziękuję Ci za wszystko, a szczególnie z pozytywną energię, którą zawsze ze sobą przynosiłaś :)

Wszystkiego dobrego w realu! :))

Mercurino, cudowna, ciepła istoto, będzie tu Ciebie brakować.

Aulus Aureus..
Szkoda

żegnaj Wasalko i dziękuję że byłaś!
Mercurino.

Wznieśmy kielichy ku gwiazdom tej nocy,
za tych, co w mroku szukają pomocy.

Niech wiatr im opowie, że wciąż ich pamiętamy,
że przy każdym ognisku imiona wzywamy.
Niech znajdą wśród cieni spokojne przystanie,
gdzie żal się rozproszy, a światło zostanie.

Więc pijmy, przyjaciele, w tę noc roziskrzoną,
za dusze, co w drodze — wciąż z nami, nie stroną.
Niech płonie ognisko, niech dym ku niebu wzlata,
za tych, co odeszli — ku drodze do światła.

Za MIss Wacha, Lamella i Czempas wznoszę ten puchar i wylewam na Kurhan w noc Dziadów

Wznieście rogi, bracia moi,
niech miód zapłonie w dłoniach!
Za Cara, co spoczął w chwały zbroi,
w dal, ku gwiazdom, w królestwo błonia.

Niechaj wiatr niesie Jego imię
po lasach, stepach, rzek toni —
bo choć ziemia ciało przyjmie,
duch w płomieniu się nie skłoni.

Niech srebrna zorza mu świeci w drodze,
niech cień nie tknie Jego skroni,
a światło, co błyska w porannej wodzie,
niech ku niebu Go wyłoni.

Więc pijmy, druhowie, za Cara wiecznego,
co włada już światem ciszy —
niechaj ogień wskaże mu ścieżkę jasnego,
a pamięć — w sercach — się zbliży.

Chwała mu w mroku, wśród szeptów kniei,
gdzie duchy z przodków się zrodzą —
bo choć tron pusty, a lud się śmieje,
to król idzie w światło — z godną powagą.

Za Leona Bizantyjczyka!

Za Leona i ja wypiję.

I za Zielonego. Tęsknię za nim.

Leon... jedna z ikon tej gry

za Leona...

Wznieście czary, bracia mili,
niechaj miód się w blasku złoci —
za tych, co z nami nie zasiedli,
lecz w dal odeszli — w wieczne noce.

Niech wiatr ich imiona poniesie
po borach, górach i mgle,
niech płomień ich twarze przyniesie
na chwilę — w świetlistej grze.

Boć nie zginęli — jeno śpią w ziemi,
pod gwiazd koronką cichą,
a my tu — przy ogniu, z sercy drżącemi,
pamięć ich wznosim’ z kielichem.

Niechaj Weles im drogę odsłoni,
niech Perun światłem ich wita,
a wody, co płyną w dolinie,
obmyją z trosk, co z życia zbita.

Więc pijmy, druhowie, w tę noc żałobną,
gdy wiatr gra w gałęziach modły —
za tych, co przeszli przez bramę ognia,
i trwają — w wieczności godni.

Niech płonie ogień, niech iskry tańczą,
niech pieśń ku niebu wzlata —
bo choć w cień odeszli, wciąż w sercach naszych
ich dusza — jak gwiazda — trwa święta.

Za Bełcimirę Prytosławę i Andego!

Za Avatara Jotpe.
Śmierć do dopiero początek bracie i wierze w to że kiedyś przyjdzie nam się znowu spotkać. Pijąc, bawiąc się, wspominając. Szkoda że poszedłeś tam wcześniej, ale zrobisz przynajmniej rozeznanie...

Wypijmy również za jednego z nas, który odszedł stąd i zewsząd...
G.