Dżibuti - wrogie (wsadzamy tylko przedstawicieli władzy, prawi Jorubowie mile widziani na naszych ziemiach)

Dżibuti - pokojowe

W związku z nieakceptowalnym sposobem prowadzenia polityki międzynarodowej przez Króla Albionu i jego deklaracją, że "nie bawi się w politykę", ogłaszam co następuje:
- niezmiennie trwa wojna pomiędzy Albionem a Hardronem (zamykanie oczu przez Króla nie oznacza, że inni go nie widzą. To inna "zabawa")
- jeśli Król chce podjąć rozmowy pokojowe, jestem na to otwarty
- w związku z prowadzonym przez Króla prawem, od dziś osoby, które zgłaszają wsady i ataki które są zgodne z Hardrońskim Prawem, będą również trafiać na CL
- prawi władcy nie ulegną szantażom dotyczącym tego, co im wolno, a czego nie, kiedy na tronie innej krainy siedzi bandyta - a każdy, kto będzie takich szantaży się dopuszczać, musi liczyć się z konsekwencjami
- na potrzeby "zabawy" Króla, wszyscy Katolicy będący na ziemiach Protektora traktowani są jak będący na CL

Protektor

Albion - pokojowe

Zejście z cl
Gryfitka,
Sir Narcyz,
Sir Aragin,
AnneMarie
Falvik

I. Święta Podstawa Hardronu

Prawo Hardronu jest wolą Bogów przekazaną przez Protektora, który stanowi ich ziemskiego namiestnika.
Słowo Protektora jest ostateczne, a jego decyzja stoi ponad każdym zapisem.
W swych rządach Protektor wspiera się Radą Starszych, lecz to on wydaje wyrok i błogosławieństwo.

Każdy Rodzimowierca i obywatel Hardronu jest zobowiązany stać na straży prawa, wiary i czci osady.
Ziemie Hardronu, w tym Puszcza Loris, są święte i pod bezpośrednim władaniem Protektora.

II. Prawo Wolnej Dłoni

Każdy Rodzimowierca posiada prawo wolności, sumienia i działania,
o ile jego czyny nie przynoszą szkody współbraciom ani Hardronowi.
Pomoc osobom wyjętym spod prawa dozwolona jest jedynie w imię ratowania życia
— wtedy należy im udzielić: rumianku, chleba lub mixu śmierci.
Kto użyje wolności przeciw Rodzimowiercom, traci ją na zawsze.

III. Braterskie przysięgi Hardronu

Zakazane jest atakowanie, okradanie lub porywanie Rodzimowierców oraz obywateli osady.
Każdy zobowiązany jest do stawienia się na wezwanie Protektora i wypełnienia jego woli bez sprzeciwu.
W chwili zagrożenia granic każdy obywatel winien chwycić za broń i stanąć w obronie murów Hardronu.
Współpraca z wrogiem, zdrada, czy przekazanie mu wiedzy o Hardronie są czynami najcięższymi.

IV. Miecz Sprawiedliwości

Każde złamanie Praw Hardronu rozpatruje Protektor po zasięgnięciu opinii Rady Starszych.
Wyrok Protektora jest ostateczny i nie podlega odwołaniu.
Banicją jest oddaleniem z ziem Hardronu, lecz wyjęcie spod prawa oznacza utratę wszelkiej ochrony i łaski Bogów.

V. Prawo Gościnności

Hardron jest ziemią otwartą dla wszystkich, którzy przychodzą w pokoju.
Każdy wędrowiec może korzystać z darów ziemi i usług rzemieślników, o ile czyni to z szacunkiem.
Kto krzywdzi mieszkańca Hardronu, staje się jego wrogiem i zostaje uznany za wyjętego spod prawa.

VI. Droga do Świętego Ognia

Osoby pragnące przyjąć Wiarę Rodzimą winny w pierwszej kolejności skontaktować się z Protektorem, który rozpatruje ich prośbę.
Protektor, po wysłuchaniu opinii Rady Starszych, wydaje ostateczne błogosławieństwo kandydata.
Do Prób dopuszczony może być każdy, z wyjątkiem osób wyjętych spod prawa oraz napiętnowanych przez Protektora.

VII. Przysięga Dzieci Hardronu

Obywatelstwo Hardronu pozostaje najwyższym zaszczytem, dostępnym jedynie nielicznym.
Nadawane jest tylko tym, którzy dowiedli oddanie Hardronowi czynem i honorem.
Obywatel staje się dzieckiem Hardronu – zobowiązanym do obrony jego ziemi i dobrego imienia.

W czasach niepokoju nowe obywatelstwa nie są przyznawane.

VIII. Księgi cienia i wstydu

Każdy atak na Rodzimowiercę lub obywatela Hardronu, w szczególności na kupców i narbonusów,
skutkuje imiennym wpisaniem sprawcy na Czarną Listę.
Sankcje obejmują również rycerzy związanych z napastnikiem więzami lennymi lub małżeńskimi.
Protektor może rozszerzyć sankcję na całe rody i bractwa, jeśli uzna to za słuszne.

Czarna Lista – dla tych, którzy złamali prawo Hardronu lub zhańbili swój honor.
Osoby te nie mają praw, a ich życie winno być utrudniane.

Lista Straceńców – dla tych, którzy zdradzili lub świadomie zaszkodzili Hardronowi.
Ich imię ma zostać zapomniane, a los – wiecznie niepewny.

Lista napiętnowanych – dla tych, którzy obrazili Bogów lub szerzyli oszczerstwa o Rodzimowiercach.
Nie wolno z nimi handlować ani utrzymywać kontaktów, lecz zachowują prawo do życia.

IX. Mowy o Granicach i Przyjaźniach

Protektor jest najwyższym głosem Hardronu w sprawach polityki zagranicznej.
Słowo Protektora ma moc prawa i nie może być podważone przez żadnego obywatela ani brata wiary.
Rada Starszych wspiera Protektora w podejmowaniu decyzji, przedstawiając mu doradę,
wieści z innych krain i opinie mędrców, jednak ostateczna decyzja zawsze należy do niego.

Polityka Hardronu opiera się na zasadach czci, honoru i wzajemnego poszanowania granic.
Przyjaźń i handel są dopuszczalne jedynie z narodami, które okazują Hardronowi szacunek i uznają jego suwerenność.
Wszelka współpraca z wrogiem lub jego sprzymierzeńcami jest zdradą i podlega surowemu osądowi.

Każdy Rodzimowierca i obywatel Hardronu, przebywający poza granicami ojczyzny, winien zachowywać się z godnością,
jak przystało na dziecko Hardronu.
Zabrania się podejmowania samodzielnych układów, traktatów lub przysiąg wobec obcych władców bez wiedzy i zgody Protektora.

Polityka zagraniczna (dotyczy obywateli danej krainy oraz wyznawców państwowej religii bez obywatelstwa):

Albion - pokojowe
Zigura - pokojowe
Raaniidil - pokojowe
Dżibuti - pokojowe

Ogród - neutralne

Amazonki - wrogie
Dorostar - wrogie
Kurkor - wrogie
Sicz - wrogie

X. Słowo Hardronu poza Morzami

Tylko Protektor może powoływać ambasadorów Hardronu. Każdy z nich działa w jego imieniu i jest nosicielem jego woli.
Krzywda wyrządzona ambasadorowi Hardronu uznawana jest za krzywdę samego Protektora i stanowi powód do wypowiedzenia wojny.

Rada Starszych może wskazać kandydatów na poselstwa, lecz ich powołanie wymaga pieczęci Protektora.
Posłowie winni przekazywać prawdę o Hardronie, strzec jego dobrego imienia i dbać o honor Bogów, którym służymy.

Wszelkie układy, traktaty i przymierza zawarte przez Hardron nabierają mocy dopiero po ich potwierdzeniu przez Protektora.
Nie wolno ich łamać bez słusznej przyczyny — złamanie traktatu bez zgody Protektora uznawane jest za zdradę Ojczyzny.

XI. Straż Dziedzictwa Aleksława i Krwi

Strażnicy Skarbu, Zbrojowni i Wiary są powoływani przez Protektora.
Ich obowiązkiem jest zachowanie mądrości, broni i wiary – trzech filarów Hardronu.
W razie śmierci Protektora, Rada Starszych i Strażnicy sprawują władzę do czasu wyboru nowego Protektora.
Nowego Protektora wybiera Rada Starszych, kierując się znakami Bogów i wolą narodu.

Strażnikiem Skarbu i Dziedzictwa jest Maryh Von Gyros
Strażnikiem Zbrojowni jest berserk Kalanetix; Simargla
Strażnikiem Wiary jest Luucker, Aurora, Giacomo
Mistrzowie Ceremoni - Isleen, Luucker, Dragonia
Kapitan Wojmiłow - Leif Herjulfsson

XII. Księga Nakazów Protektora

Dekret I — O Ciszy Świętych Ziem

Na ziemiach Hardronu oraz w Puszczy Loris obowiązuje zakaz wznoszenia krzyków i hałasów, które płoszą zwierzynę i obrażają Bogów.
Wyjątkiem są okrzyki ku chwale rodzimych Bogów oraz nawoływania w czasie ceremonii, walki lub obrony osady.
Puszcza Loris jest ziemią świętą. Kto naruszy spokój świętej ziemi, winien złożyć ofiarę w zadośćuczynieniu.
Dozwolone jest jedynie zbieranie darów natury w ilości potrzebnej do życia.

Dekret II — O Akcie Żalu i Przebaczeniu

Obywatele, którzy w przeszłości zhańbili imię Hardronu, lecz pragną powrócić na drogę prawości, mogą złożyć akt żalu przed Protektorem.
Po spełnieniu warunków określonych przez niego, mogą uzyskać osobisty immunitet i prawo do ponownej służby Ojczyźnie.
Przebaczenie jest łaską, nie przywilejem.

Dekret III — O Czystości Schowka i Słowa

Każdy, kto celowo zaśmieca schowek, obraża Rodzimowiercę lub Prawego Obywatela Hardronu, zostaje wpisany na Czarną Listę.
Czystość słowa i miejsca jest odbiciem czystości ducha Hardronu.

Dekret IV — O Zdradzie Obywatelskiej

Każdy obywatel Hardronu, który godzi w dobre imię Ojczyzny, zdradza jej interesy lub sieje niezgodę wśród braci,
zostaje skazany na banicję.

Banicja oznacza zakaz przebywania na terenie Hardronu do czasu pełnego zadośćuczynienia i odpuszczenia win przez Protektora.
Zdrada Ojczyzny jest grzechem, którego tylko Bogowie i Protektor mogą wybaczyć.

Dekret V — O Straży Hardronu

Każdy obywatel zobowiązany jest wspierać Strażników Hardronu, gdy zostanie wezwany do obrony świętych ziem.
Odmowa jest aktem hańby i skutkuje wpisaniem na Czarną Listę.
Strażnicy działają z błogosławieństwem Protektora i pod jego bezpośrednią komendą.

Dekret VI — O Milczeniu i Słowie

Kto szerzy kłamstwa, oszczerstwa lub wznieca zwątpienie w sercach Rodzimowierców,
podlega karze publicznego upomnienia lub wygnania.
Słowo Hardrończyka ma być czyste jak stal jego miecza, a język jego służyć tylko prawdzie i chwale Bogów.

Dekret VII — O Powrocie Synów i Córek Hardronu

Rodzimowiercy, którzy zeszli z drogi, mogą powrócić poprzez ofiarę złożoną Bogom w obecności Protektora lub jego wysłannika.
Protektor, kierując się wolą Bogów, może przywrócić ich w poczet Braci Rodzimej.
Przebaczenie jest darem, który przywraca jedność narodu.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Niech Dekrety te staną jako słup żelazny Prawa Hardronu,
by cześć Bogów przodków płonęła w sercach ludzi jak wieczny żar ogniska,
a słowo Protektora wiodło lud niczym gwiazda przez mrok dziejów.
Kto prawa te podepcze, ten zbezcześci spokój Hardronu i sprowadzi na siebie gniew Bogów,
co czuwają w gajach i ponad wodami.

Pod pieczęcią Protektora i Rady Starszych,
berserk Kalanetix

1. Dżibuti - wrogie


2. Albion - neutralne

Rodzimowiercy pragną pokoju prawego i trwałego, a także władcy, którego słowa są jak żelazo — pewne i godne zaufania, wiernego przymierzom, takiego, co nie udziela przychylności atakerskiej ani jawnie, ani po kryjomu.
Oczekujemy również, by straż miejska nie wtrącała do lochów naszych synów i córek, jeśli nie widnieją na waszych czarnych listach, a jedynie działają w obronie wiary ojców oraz świętej ziemi przodków.

Pożądane jest także, by na ziemiach Albionu atakerska zaraza była wypleniana niczym cierń zatruty, a nie otaczana opieką. Zaś tych, którzy słusznie trafili na listy potępieńców, nie należy z nich zdejmować bez ważkiego powodu — bo gdy nie godzi się nawet napaści odwetu uczynić, gniew naradza się w sercach jak burza, co w dolinach huczy.

Niech bogowie pradawnych gajów otoczą Was opieką i prowadzą ku sprawiedliwym decyzjom.

Protektor